در مسیر جامعه تاب‌آور
تاریخ انتشار: ۶ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۸۷۵۶۶
چطور به تاب‌آوری و انعطاف‌پذیری یکدیگر کمک کنیم؟
به گزارش ایران اکونومیست، روزنامه همشهری نوشت: «سلامتی مفهوم گسترده‌ای است که شئون مختلفی را همچون نداشتن بیماری و ناتوانی و البته برخورداری از احساس شادکامی دربرمی‌گیرد. در واقع اگر ما بیماری و اختلال خاصی نداشته باشیم اما شادکامی و احساس خوشایند زندگی را هم تجربه نکنیم، سلامت کامل نداریم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
آنچه به ما کمک می‌کند در شرایط سخت زندگی دوام بیاوریم و راه را ادامه دهیم یا جا بزنیم و فقط زانوی غم بغل بگیریم، میزان ظرفیت وجود و تاب‌آوری ماست. هر چه ظرف وجودی ما گسترده‌تر شود، میزان تاب‌آوری ما نیز بالاتر می‌رود و امکان‌های بیشتری برای ادامه زندگی و راه‌حل‌هایی برای عبور از سختی‌ها و رنج‌های زندگی می‌یابیم. با دکتر ایمان فانی، پزشک و پژوهشگر مطالعات میان رشته‌ای، درباره تاب‌آوری و راه‌هایی که می‌تواند به ما کمک کند تاب‌آورتر باشیم گفت‌وگو کردیم. یکی از مهم‌ترین و ابتدایی‌ترین موضوعات چالش‌برانگیز، برداشت و میزان اطلاعات و دانسته‌های ما در مورد مفهوم خود زندگی است. طبیعی است وقتی ما به‌خوبی با مفهوم زندگی آشنا نباشیم، نمی‌توانیم خودمان را برای روزهای سخت و غیر قابل پیش‌بینی آماده کنیم و حتی چشم‌اندازی از این سختی‌ها داشته باشیم. اگر فکر کنیم زندگی همیشه خوب پیش می‌رود و نسیم آرامش همواره صورتمان را می‌نوازد، باعث می‌شود با بروز کوچک‌ترین سختی و مشکل چنان از پا درآییم که دوباره سر پا شدن‌مان چندان آسان نباشد.
تاب‌آور کیست؟
فـانی با اشاره به انعطاف‌پذیری و تاب‌آوری به عنوان یکی از این مهارت‌ها می‌گوید: وقتی از تاب‌آوری حرف می‌زنیم تصورات مختلفی در ذهن افراد مختلف شکل می‌گیرد. برخی، اشخاص تاب‌آور را کسانی می‌دانند که ذهن سرسخت و قدرت درونی بالایی دارند. این صفات، بسیار پسندیده‌اند ولی ایجاد و نهادینه‌شدن آنها چندان آسان نیست. ضمن اینکه چنین تعریفی ما را از پرداختن به ریشه‌های فشارها دور می‌کند.
پژوهشگر مطالعات میان‌رشته‌ای می‌گوید: توجه داشته باشیم در شرایط سخت، افرادی که بیش از دیگران تحت فشارند آسیب‌های بیشتری می‌بینند و ما نمی‌توانیم آنها را به خاطر عدم انطباق و انعطاف‌نداشتن سرزنش کنیم. در واقع، تاب‌آوری صرفاً به مسائل درونی ما برنمی‌گردد. حتی باید گفت این قضیه صرفاً فردی نیست.
به گفته فانی نخستین بررسی‌ها و مطالعات درخصوص تاب‌آوری و قدرت انطباق روی کودکان بوده است. آنها با مطالعه کودکان موفق با پس‌زمینه محرومیت، دریافتند تاب‌آوری از نظر فردی با این صفات همراه است: اعتقاد به توانایی کنترل زندگی و آینده پیش رو، میزان بهره‌مندی از هوش، مهارت حل مسئله و توانایی پیش‌بینی تبعات رفتار در آینده.
وجه پنهان تاب‌آوری
محققان متوجه شدند تاب‌آوری همچنین به این موضوع بستگی دارد که فرد چقدر به شبکه دریافت حمایت دسترسی دارد و رابطه او با دیگران چگونه است. به این ترتیب، صفاتی مانند همدلی، اجتماعی‌بودن، قدرت بیان و خونگرمی هم در میزان تاب‌آوری فرد مؤثر است. بنابراین منابع تاب‌آوری از فرد و آنچه درون او است فراتر می‌رود.
به گفته فانی تاب‌آوری گاهی مهارت توانایی حمایت‌گرفتن از دیگران و ساختن روابطی بر اساس اعتماد متقابل است تا در هنگام سختی‌ها و مشکلات و مواقع بحرانی بتوانیم با آسیب کمتری از این شرایط عبور کنیم. لازم است انواع تاب‌آوری را بشناسیم تا بتوانیم مؤثرترین شکل حمایت را از افراد به عمل آوریم.
به گفته فانی نوع اول تاب‌آوری آن است که پس از مواجهه با سختی‌ها و رنج‌ها دوباره سر پا شویم، یعنی به حالت قبل از بحران بازگردیم. اما دومین نوع تاب‌آوری آن است که از تغییر، نردبان ترقی بسازیم. یعنی تغییر کنیم تا بتوانیم با محیط جدید تطابق پیدا کنیم.
ایجاد شبکه حمایتی
در شرایط سختی مثل ازدست‌دادن شغل گاهی لازم است فرد محل کار جدیدی را پیدا کند اما گاهی هم نیاز دارد حتی رشته شغلی‌اش را هم تغییر دهد. بنابراین او به شبکه حمایتی‌ای فراتر از خانواده و دوستانش نیاز دارد تا بتواند به فرصت‌های شغلی و آموزشی جدید دسترسی پیدا کند.
به گفته فانی در اینجا نقش ارتباطات فرد بسیار مهم است و سه نوع ارتباط مورد نیاز او است: نخست حمایت نزدیکان که با فرد، همدلی و ارزش‌های مشترک دارند، شرایط او را درک می‌کنند و هنگام گذار از شرایط سخت نیز به کمکش می‌آیند. دوم، ارتباط با افرادی است که شاید ارزش‌های متفاوتی دارند اما از فرصت‌های مختلف آگاه هستند. بنابراین می‌توانند کمک مناسب و مؤثری به شمار آیند، یعنی می‌توانند او را به مسیر درستی هدایت کنند. حمایت بعدی برخورداری از ارتباط با افراد قدرتمندتر جامعه است؛ به‌ویژه ارتباط با افراد مؤثر جامعه که کمک کنند، حرف افراد شنیده شود.»
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: جامعه
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: جامعه شرایط سخت تاب آوری سختی ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۸۷۵۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
لزوم توجه جدی به بزرگسالان اتیسم / برگزاری سومین رویداد «هم‌مسیر اتیسم»
سومین رویداد «هم مسیر اتیسم» با مشارکت وزارت ورزش و جوانان، کمیته ملی المپیک و انجمن اتیسم ایران برگزار شد.
به گزارش ایسنا، روز گذشته رویداد «هم‌مسیر اتیسم» در تهران و همچنین رشت و بندر ماهشهر با حضور بیش از 1500 نفر در رویداد هم‌مسیر اتیسم شرکت کردند. در این رویداد گروه‌های مختلف جامعه در حرکتی نمادین، با بزرگسالان اتیسم و خانواده‌هایشان هم قدم شده تا اتیسم را بیشتر شناخته و متعهد شوند تا آن را به دیگران نیز معرفی کنند.
خانواده‌های اتیسم با سپری کردن سال‌ها سختی و مشقت در کنار فرزند خود با این اختلال دست و پنجه نرم می‌کنند و خستگی‌ناپذیر در این مسیر گام برمی‌دارند، بی‌آنکه مدال یا خط پایانی در
کار باشد. مادری ناراحتی و اضطراب خود را از بزرگ شدن فرزندش با آینده‌ای که سراسر ابهام است، بیان می کند و پدری که تنها تمامی بار زندگی را کنار دو فرزند اتیسم بدون مادر به دوش می‌کشد؛ لازم است در جامعه‌ای آگاه زندگی کنند تا نگاه‌های خیره، تذکرها و... دردی بزرگ‌تر نشود.
اتیسم اختلال پیچیده‌ای است که تشخیص آن با مشاهده فرد امکان‌پذیر نیست. این اختلال باعث می‌شود تا فرد نتواند با خود و دیگران ارتباط برقرار کند و به‌طور کلی دنیای متفاوتی داشته باشد. به همین علت، ممکن است بسیاری در جامعه، برخورد مناسبی با این افراد دارای اتیسم نداشته باشند. این اختلال تا آخر عمر با افراد می‌ماند و در بزرگسالی، وضعیت برای این افراد سخت‌تر هم می‌شود.
سعیده صالح غفاری، مدیرعامل انجمن اتیسم ایران با اشاره به این موضوع که رویداد هم مسیر اعلام درخواست توجه جدی حاکمیت و جامعه به طیف اختلال اتیسم است، گفت: امروز هم قسم می‌شویم که سال 1403، سالی برای توجه جدی و هم خواهی تمامی دستگاه‌ها برای بزرگسالان اتیسم و خانواده‌ها باشد. خانواده‌های اتیسم با حضور موثر می‌توانند آگاهی مردم را بیش از گذشته افزایش داده و بستر مناسبی برای دیده شدن مطالبات باشند.
وی در ادامه به بیان مشکلات افراد بزرگسال دارای اتیسم پرداخت و گفت: بزرگسالان اتیسم نیاز دارند تمامی حقوقی که یک شهروند بهره‌مند است را دارا باشند. حقوق شهری و شهروندی، بهداشت و درمان، ورزش و تفریح و مهارت و اشتغال و نهایتا نگهداری موقت و شبانه روزی این افراد نیازمند فضایی هستند که حس کنند آن فضا برای آن‌هاست و نگاه خیره‌ای آنها را دنبال نمی‌کند. متاسفانه هنوز هیچ متولی برای رسیدگی به نیازهای بزرگسالان اتیسم وجود ندارد. از ریاست محترم جمهور قول گرفتیم تا صدای خانواده‌های اتیسم شنیده شود.
مدیرعامل انجمن اتیسم گفت: ما برای تدوین برنامه ملی اتیسم جلسات مکرر داشتیم تا همه ارگان‌های ذیربط وظایف خود را در قبال اتیسم بشناسند.
مدیرعامل انجمن اتیسم ایران در پایان از تمامی حامیان اتیسم و رویداد هم‌مسیر تشکر و ابراز امیدواری کرد که آینده روشنی در انتظار اتیسم خواهد بود.
انتهای پیام
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»